Persona’s voor inclusieve zorg
Opdrachtgever: UMC Utrecht
Jaar: 2015
Transitie: van de patiënt naar deze patiënt
Uitdaging: hoe vinden we een manier om de verschillen tussen patiënten in taal uit te drukken?
- NIEUW GEDRAG
- ZORG
“Er wordt nog te vaak geredeneerd vanuit dé patiënt, alsof iedereen hetzelfde denkt en dezelfde behoeftes heeft.”
De patiënt zoekt de zorg bij voorkeur dicht bij huis, de patiënt’ ontvangt informatie graag digitaal, de patiënt’ wil een eenpersoonskamer. Maar wie is eigenlijk de patiënt? En bestaat die eigenlijk wel? Verrassing, de patiënt bestaat niet. Om goede, patiëntgerichte zorg te verlenen, moeten we verder kijken dan de aandoening. We moeten rekening houden met de verschillen tussen patiënten wat betreft waarden, behoeften en verwachtingen. Daarbij gaat het ook over de verschillen in zelfredzaamheid en de manier waarop men bijvoorbeeld met zorginformatie omgaat. Hiervoor ontwikkelden we een persona-model dat de verschillende groepen zo goed mogelijk weergeeft.
Interviews met patiënten
We gebruikten interviews met patiënten om het persona-model te toetsen. We keken of het model past in de context van het specifieke ziekenhuis en testten het bij medewerkers. Ook al is Informatie op zichzelf juist, het heeft pas effect als patiënten de vaardigheid hebben om die informatie te begrijpen en om te zetten in gedrag.
Aansluiten bij behoeften
Door met open blik te kijken en onderzoeken wat patiënten nu echt nodig hebben, sluiten we aan bij de (latente) behoeften van die patiënten. Het persona-model is geen statisch instrument, maar het geeft artsen en andere zorgprofessionals een handvat om zich te kunnen verplaatsen in de persoon tegenover zich.
- NIEUW GEDRAG
- ZORG
